Tłumaczenie oświadczenia dla prasy Partisan Defense Committee (USA) z dn. 21 lutego 2008 r.

Partisan Defense Committee P.O. Box 99, Canal Street Station, New York, NY 10013, USA

E-mail: partisandefense@earthlink.net  www.partisandefense.org

Kontakt: Kevin Gilroy, tel. 00-1212 406 42 52

Sąd Pensylwanii odrzuca apelację
Mumii Abu-Jamala
Spodziewana jest decyzja sądu federalnego
Mobilizujcie się, by uwolnić Mumię!

19 lutego Sąd Najwyższy Pensylwanii raz jeszcze zatrzasnął swoje drzwi przed politycznym więźniem osadzonym w celi śmierci, Mumią Abu-Jamalem. Powołując się na przepisy proceduralne, które zabraniają posługiwania się dowodami odkrytymi po procesie oraz odwołaniu, jako nie dostarczonymi na czas, Sąd Najwyższy Pensylwanii odrzucił prośbę Mumii o wysłuchanie mające na celu przedstawienia dowodów na to, że kluczowi świadkowie, zeznając pod przysięgą kłamali w jego sfabrykowanym procesie, wbrew sobie, pod wpływem nacisków policji. Nadal czeka złożone w federalnym Third Circuit Court of Appeals odwołanie Mumii od odmowy przyjęcia jego podania o habeas corpus, gdzie starał się odmienić swój wyrok. Słowna dyskusja w tej sprawie została przeprowadzona w maju zeszłego roku, a decyzja – albo utrzymanie wyroku śmierci, albo ukaranie Mumii spędzeniem życia za kratami, albo zarządzenie nowego procesu, czy dalszych postępowań prawnych – może nadejść lada dzień.

W młodości rzecznik Partii Czarnych Panter, później uznany dziennikarz i zwolennik filadelfijskiej organizacji MOVE, Mumia z powodu poglądów politycznych został wrobiony i skazany na karę śmierci w sfabrykowanym procesie o zamordowanie miejscowego policjanta Daniela Faulknera 9 grudnia 1981 r. Prawnik Partisan Defense Committee, Rachel Wolkenstein, która była członkinią zespołu prawników Mumii w latach 1995-99, oświadczyła: „Tym, czego sąd raz jeszcze nie chciał wysłuchać, jest mała część góry dowodów niewinności Mumii. Owe dowody, w tym przyznanie się Arnolda Beverly’ego, że to on, nie Mumia zastrzelił funkcjonariusza Faulknera, są szczegółowo przedstawione w faktograficznej broszurze PDC pt. Big Lies in the Service of Legal Lynching” (Wielkie kłamstwa w służbie legalnego linczu, http://www.partisandefense.org)”.

Wolkenstein wyjaśniła: „Materiał dowodowy zakazany przez sąd pensylwański podcina główne filary sfabrykowanego oskarżenia. Cynthia White była jedynym świadkiem twierdzącym, że widziała Mumię z bronią w ręku. Gliniarze okazali jej przychylność (nie przeszkadzanie w wykonywaniu zawodu prostytutki) i nakłonili do kłamstwa. Dwa miesiące po śmierci Faulknera gliniarze i oskarżyciele przedstawili bajkę o tym, jakoby Mumia leżąc na podłodze izby przyjęć Szpitala Jeffersona i wykrwawiając się niemal na śmierć, wykrzyczał przyznanie się do zamordowania Faulknera”. Kontynuowała ona: „Materiał dowodowy zakazany przez sąd to oświadczenia Yvette Williams, która była w więzieniu razem z Cynthią White w grudniu 1981 r., i Kennetha Pate’a, brata przyrodniego Priscilli Durham, strażniczki Szpitala Jeffersona, która to zeznała na procesie Mumii, że usłyszała rzekome przyznanie się”. W swoim oświadczeniu z 28 stycznia 2002 r. Williams powiedziała: „Cynthia White powiedziała mi, że policja nakłaniała ją do kłamliwego zeznania, że widziała, jak p. Jamal zastrzelił funkcjonariusza Faulknera, podczas gdy w rzeczywistości nie widziała, kto to zrobił”. W swoim oświadczeniu z 18 kwietnia 2003 r. Kenneth Pate wspominał, że Durham powiedziała mu o presji wywieranej przez policjantów, by zeznać, że Mumia przyznał się, lecz powiedziała mu w zaufaniu: „wszystko co od niego usłyszałam, to «puśćcie mnie, puśćcie mnie, oni próbują mnie zabić»”. 

Wolkenstein wskazała, że „pretekstem dla decyzji sądu jest pensylwańska wersja epidemii przepisów prawa, uniemożliwiających tysiącom więźniów cel śmierci prawo do odwołania się, przyjętych jak kraj długi i szeroki, na czele z Anti-Terrorism and Effective Death Penalty Act Billa Clintona z 1996 r. Pensylwański przepis został przyjęty wkrótce po pierwszej serii przesłuchań Mumii po skazaniu (PCRA) w 1995 r., specjalnie po to by pozbawić go prawa do apelacji”. Wolkenstein kontynuowała: „To jeden z wielu «przepisów Mumii», stosowanych w celu trzymania tego niewinnego człowieka w celi śmierci. Przypominając niesławną sprawę Dreda Scotta z 1857 r., sąd po sądzie, stanowy czy federalny, oświadcza, że ten bojownik o wolność czarnych nie ma żadnych praw, które oni musieliby uszanować”.

Pam Africa, koordynator organizacji International Concerned Family and Friends of Mumia Abu-Jamal, oświadczyła: „Ta decyzja mnie nie zaskoczyła. Pensylwański Sąd Najwyższy nigdy nie wydał uczciwego wyroku w sprawie Mumii, zwłaszcza z udziałem byłego prokuratora okręgowego Rona Castille’a. To powinno otworzyć ludziom oczy na niesprawiedliwość w przypadku Mumii”. Castille, główny sędzia Pensylwańskiego Sądu Najwyższego, był prokuratorem okręgowym występującym przeciwko pierwszemu odwołaniu Mumii, a potem był w składzie Pensylwańskiego Sądu Najwyższego, który oddalił apelację Mumii od odmowy przesłuchań PCRA w 1997 r.

Według Wolkenstein: „Apelacja obecnie utrącona przez sąd została złożona w 2003 r., wkrótce po tym, gdy ten sam sąd używając tych samych przepisów, nie chciał nawet rozpatrzyć przyznania się Arnolda Beverly'ego, że to on, a nie Mumia, strzelił i zabił funkcjonariusza Faulknera”. Wolkenstein wyjaśniła: „Beverly oświadczył, że on i jeszcze jeden mężczyzna zostali wynajęci do zabicia Faulknera, ponieważ wtrącał się on w sprawy łapówek za przyzwalanie na prostytucję, narkotyki i hazard w centrum miasta. To, i nieoceniony zasób dodatkowych dowodów, zostało złożone w sądach federalnym i stanowym razem z oświadczeniem samego Mumii, że nie miał nic wspólnego z tamtą strzelaniną. Sądy te jednak odmawiają wysłuchania dowodów, ponieważ wyraźnie wskazują one na to, że wrobienie Mumii nie jest wypaczeniem, działaniem jednego sędziego-rasisty czy kilku bandyckich gliniarzy, lecz działaniem rasistowskiego kapitalistycznego systemu sprawiedliwości”. Dodała ona: „Ani dowody nie dopuszczone przez Sąd Najwyższy Pensylwanii, ani inne części rozległego materiału dowodzącego niewinności Mumii, nie są nawet [rozpatrywane] przed Third Circuit [sąd apelacyjny]”.

Gene Herson, koordynator PDC ds. związków zawodowych oświadczył: „Rasistowscy władcy kapitalistyczni chcą legalnego linczu na Mumii, bo widzą w nim widmo czarnej rewolty, ponieważ zdecydowanie przeciwstawia się on rasistowskiemu uciskowi czarnych, stanowiącemu kamień węgielny amerykańskiego kapitalizmu. Nie ma sprawiedliwości w tym systemie dla ludzi takich jak Mumia, dla bojowników o wolność czarnych, dla działaczy ruchu robotniczego, dla przeciwników systemu kapitalistycznego i jego partii Demokratycznej i Republikańskiej”. Herson podkreślił potrzebę zmobilizowania dla sprawy Mumii społecznej potęgi ruchu robotniczego, razem ze wszystkimi walczącymi przeciw rasistowskiej niesprawiedliwości: „Jedyną presją jaka będzie miała wpływ na panujących kapitalistów i ich sądy jest obawa przed konsekwencjami egzekucji Mumii lub zapuszkowania go na całe życie. Trzeba było kampanii międzynarodowych masowych protestów, których kluczową częścią byli związkowcy, by powstrzymać rękę kata, gdy Mumii wyznaczono datę wykonania wyroku w 1995 r.” Herson zwrócił uwagę na wezwanie PDC i innych organizacji, do odbycia w trybie alarmowym demonstracji następnego dnia w razie podjęcia negatywnej decyzji przez sąd apelacyjny (Third Circuit) i na planowaną krajową demonstrację protestacyjną w Filadelfii w trzecią sobotę po takiej decyzji (http://www.partisandefense.org/events/index.html). Podkreślił on: „Protesty te muszą służyć jako trampolina do ożywienia masowych protestów pod hasłem: Mumia jest nie-winny – natychmiast go uwolnić! Znieść rasistowską karę śmierci!”

* * * * *

Partisan Defense Committee (Komitet Obrony Działaczy) to oparta na zasadzie walki klasowej, niesekciarska organizacja obrony prawnej i społecznej, która publicznie broni w sprawach i procesach w interesie ludzi pracy jako całości. Cel ten zgodny jest z politycznymi poglądami Spartacist League (Ligi Spartakusowców – USA).